Triturus ivanbureschi

  1. Anasayfa
  2. Triturus ivanbureschi

Triturus ivanbureschi

Triturus ivanbureschi – Güneydoğu Avrupa Taraklı Semenderi

(Triturus = küçük ezici (Latince), semender cinsi adı; ivanbureschi = Bulgar herpetolog Prof. Dr. Ivan Buresh’e ithafen)

Trakya’nın göletlerinde, Balkan rüzgârıyla dalgalanan su yüzeyinde yüzen, zarif sırt taraklı bir gece yolcusu.

Bilimsel Sınıflandırma

  • Alem: Animalia (Hayvanlar)
  • Şube: Chordata (Kordalılar)
  • Sınıf: Amphibia (İkiyaşamlılar)
  • Takım: Urodela (Semenderler)
  • Üst Familya: Salamandroidea
  • Familya: Salamandridae
  • Cins: Triturus
  • Tür: Triturus ivanbureschi (Wielstra & Arntzen, 2013)

Tanımlayıcı Özellikler

  • Erkek bireylerde üreme döneminde baştan kuyruğa kadar uzanan yüksek ve dalgalı sırt tarak yapısı bulunur.
  • Dişilerde bu yapı yoktur, daha sade görünümlüdürler.
  • Sırt rengi zeytin kahverengisi ile koyu kahverengi arasında; karın kısmı turuncu–kırmızı zemin üzerinde siyah beneklidir.
  • Sırt ve karın renkleri arasındaki geçiş keskin değildir.
  • Boy uzunluğu: ♂ 11–16 cm, ♀ 9–13 cm.
  • Kuyruk, vücudun %50’sinden uzundur ve yüzgeç benzeri yapıdadır.

Yaşam Alanı ve Yayılım

  • Bulgaristan, Kuzey Yunanistan, Trakya (Türkiye’nin Avrupa kesimi) ve Batı Anadolu’da yayılış gösterir.
  • Türkiye’de özellikle Edirne, Kırklareli, Tekirdağ ve Çanakkale civarında tespit edilmiştir.
  • Habitatları: İlkbaharda oluşan balıksız göletler, bataklıklar, orman içi su birikintileri.
  • Yazın karasal yaşama geçer; taş altı, orman altı ve nemli toprak çatlaklarında bulunur.

Beslenme ve Ekolojik Rol

  • Larvalar: su böcekleri, kabuklular ve zooplanktonla beslenir.
  • Erişkinler: kara ortamında böcek, solucan, sümüklüböcek gibi omurgasızları avlar.
  • Üreme döneminde sucul yaşam, sonrasında karasal geçiş gösterir.
  • Besin zincirinde orta düzey yırtıcı olarak, ekosistem dengesine katkı sağlar.

Üreme ve Gelişim

  • Üreme dönemi: Mart–Mayıs, ilkbahar yağışlarına bağlı olarak başlar.
  • Erkek birey suya girerek dişiye görsel davranışlarla kur yapar, spermatofor bırakır → iç döllenme gerçekleşir.
  • Dişi 100–300 kadar yumurtayı su bitkilerinin yapraklarına tek tek sararak bırakır.
  • Larvalar 6–10 haftada metamorfoz geçirerek karasal forma geçer.
  • Cinsel olgunluk: 3–4 yıl.

İnsana Zararlılık Durumu

  • Zararsızdır.
  • Derisinde salgıladığı mukus hafif toksik olabilir; göz ve ağızla temas edilmemelidir.
  • Deriyle temasta çoğunlukla güvenlidir; yalnızca hassas kişilerde hafif iritasyon görülebilir.

İlk Yardım ve Tıbbi Tedavi

  • Deri teması: Su ve sabunla yıkama yeterlidir.
  • Göz teması: Bol suyla durulama, gerekirse sağlık kuruluşuna başvurma.
  • Ağız teması: Yanma, bulantı görülebilir → tıbbi yardım önerilir.
  • Evcil hayvanlar için yutulması halinde toksik olabilir.

Kültürel/Tarihsel Notlar

  • Bu tür, daha önce Triturus karelinii kompleksine dâhil edilmekteydi.
  • 2013 yılında Wielstra & Arntzen tarafından genetik analizlerle tür düzeyine çıkarılmıştır.
  • Adı, Bulgar zoolog Prof. Dr. Ivan Buresh’e ithafen verilmiştir.
  • Türkiye’nin Avrupa yakasında doğal olarak yayılış gösteren en büyük semender türlerinden biridir.
  • Üreme dönemindeki erkeklerin sırt tarakları yerel halk arasında “yüzen ejderha” benzetmesine yol açmıştır.

Yanlış Bilinenler ve Efsaneler

  1. Efsane: Taraklı sırtı zehir taşıyor.
  2. Gerçek: Tarak sadece çiftleşme süsüdür, savunma veya zehir işlevi yoktur.
  3. Efsane: Bu semender yağmur çağırır.
  4. Gerçek: Yağmur sonrası aktifleştiği için bu gözlemden kaynaklıdır.
  5. Efsane: Kuyruğu düşerse yeniden doğar.
  6. Gerçek: Kuyruk kopması savunma mekanizmasıdır, ancak tamamen yenilenmez.
  7. Efsane: Geceleri ateşle parlar.
  8. Gerçek: Bu sadece ıslak derisinin ışığı yansıtmasından kaynaklanan eski bir algıdır.

Bilgi ve araştırma: Ahmet Taşçı – Yaban Hayatı Bilimcisi

Kaynaklar:

  • Wielstra, B. & Arntzen, J. W. (2013). The evolution of reproductive isolation in Triturus newts.
  • Sparreboom, M. (2014). Salamanders of the Old World
  • Türkiye Amfibi Türleri Atlası (2023)
  • IUCN Red List (2024)
  • Arntzen et al. (2015). Hybrid zones and speciation in European newts

0 Yorum

Henüz yorum yapılmamış...

Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir. Giriş yap